فاکتورهای موثّر
در انتخاب یک استاد یا دانشگاه، فاکتورهای زیادی وجود داره و در نهایت تصمیمگیرنده خودتونید. مهمترین فاکتورهایی که وجود دارن اینا هستن:[۱]
استاد
- اعتبار علمی و شناختهشده بودنش
- جذّابیت زمینههای تحقیقاتیش
- شخصیت و سن و سال خودش
- نظر دانشجوهاش نسبت بهش
- دایورسیتی آزمایشگاهش
- ارتباطش با صنعت
- اهمّیّت به توازن کار و زندگی
- ملّیت استاد؛ ایرانی بودن
پروگرم
- شرایط مالی
- شرایط زمانی
- زبان اون پروگرم
دانشگاه
- اعتبار خود دانشگاه
- امکانات دانشگاه
شهر و کشور
- حس و حال شهر
- هزینههای زندگی توی اون شهر
- زبانی که عامهی مردم در اون شهر باهاش صحبت میکنن
- شرایط ویزا
- شرایط گرفتن اقامت دائم
- نوع پاسپورتی که بهتون میدن (مثلا اگه سینگل باشه، تا مدّت زیادی نمیتونید برگردید ایران)
توصیههای کلّی
این که اپلای کردن برای کجا و چه آدمایی شانس بالاتری داره رو توی بخشهای بعدی میگم. این جا صرفا میخوام یه سری نکته بگم که بهش توجه کنید. این توصیهها شخصیه.[۱]
- برای کسی اپلای کنین که اخلاق حرفهای داشته باشه. شما قراره چند سال از با ارزشمندترین سالهای زندگیتون رو زیر نظر استادتون بگذرونید. لطفاً به خودتون احترام بذارید و از استادای مزخرف دوری کنید. از سال بالاییهاتون در مورد استادا بپرسید، از دانشجوهاش سوال کنید، و مطمئن شین که اول از همه استاده اخلاقش خوبه.
- برای استادی اپلای کنید که بهتون اهمیت بده. اگه استاده دایورته و شما خودتون باید تنها زور بزنید، بهتون فشار میاد و دلسرد میشید.
- برای کسی اپلای کنید که فیلدشو دوس دارید. خوشحال باشید از این که باهاش کار میکنید =)
- دانشگاهی که اپلای میکنید رو خوب بررسی کنید. مکانش، آدماش، شهرش، این که بعدش کجا میتونید برید، بحث اقامت و اینها، …
- به کانکشنهای استادتون توجه کنید، که بعد از فارغ التحصیلی به درد میخوره!
هشدارهای کلّی
یه سری چیزا هم ردفلگ شدیده ولی معمولا بعد اپلای براتون مشخص میشه. اصلا نرید سمت این آدما.[۱]
- کسی که بهتون خیلی داره تسک میده. طرف یه اینترویو میکنه مثلا بعد یه تسک سنگین میده بهت که انجام بدی.
- کسی که میذارتت تو آب نمک یا جواب سر بالا میده مدام و تکلیفت رو مشخص نمیکنه.
- کسی که حس رو راستی بهت نمیده.
- کسی که سوالای خیلی تکنیکال بپرسه ازتون توی مصاحبه.
مسیرهای میانبر برای افزایش شانس قبولی؟
خب رسیدیم به بخش جذاب ماجرا. من خودم این توصیهها رو انجام ندادم و توصیه هم نمیکنم، ولی اگه آبجکتیو شما فقط قبولیه، اینا معجزه میکنه:[۱]
- برای استاد ایرانی اپلای کنید، یا استادی که دانشجوی ایرانی داره: اینا تقریبا تنها کسایی هستن که میان اپلیکیشن شما رو بررسی میکنن :) بقیه آدما یا نمیدونن ایران کجاس، یا دانشگاه شما رو نمیشناسن، یا که ترجیح میدن از جاهای شناختهشدهتر دانشجو بگیرن. مثلا شما اگه دانشجوی شریف هم باشی، طرف تو گوگل سرچ میکنه میبینه که بلههه رنکش ۵۰۰ عه. شما حالا بیا بگو بابا من از یه کشور بهتر بودم تا این جا قبول شدم، بهخدا دانشجوی خوبی بودم =))
ضمناً استادای ایرانی هم میدونن که خوب میتونن از دانشجوهای ایرانی کار بکشن، و اونا هم بیشتر مایلن شما رو بگیرن :) من تقریبا هر کسیو میشناسم که آفر خوب گرفته، استادش ایرانیه.
توصیهی خیلی جدی: یه سری استاد ایرانی دیوانه داریم. لیترالی دیوانه. لطفا لطفا لطفا نرید سراغشون به هیچ قیمتی. پشیمون میشید :)
- دپارتمان/رشتهای بزنید که رقابتی نیست. مثلا توی یه سری دانشگاه، رشتهی cs واقعا جنگه. اما اگه bio یا ece اپلای کنین، خیلی راحتتر میشه. توی دانشگاههای رنک مثل استنفورد، برکلی، امایتی هم اصلا برای eecs اپلای نکنید، شانستون صفره. بعد که قبول شدید توی دانشگاه مقصد میتونید عوض کنید دپارتمان یا استادتون رو. از سالبالاییهاتون بپرسین که کدوم فیلدها آسونتر میگیرن، اونا خوب میدونن معمولا!
- برای استادای جونیور و تازهکار اقدام کنین. اینا هم بیشتر دانشجو میگیرن، هم توقعشون کمتره (از نظر رزومه).
- ایمیل بزنید مگر این که به صراحت توی صفحهشون گفته باشن ایمیل نزنید.
- با دانشجوهای طرف صحبت کنین و بگید که به استاده بگن اپلیکیشنتون رو دقیقتر نگاه کنن.
- بچهها حتما حتما حتما سیف آپشن داشته باشید. جایی که ۹۹ درصد مطمئن باشید قبول میشید. حتی اگه خیلی دانشگاه بدی بود بازم بزنید. هیچ ایدهای نخواهید داشت که چه اتفاقی توی اپلای میفته، و بهتره تا حد ممکن مطمئن گام بردارید!
- مهمترین چیزی که من فهمیدم تاثیر داره توی اپلای، کانکشنه. هر طور میتونین کانکشن بزنین. با استاد، با دانشجوی استاد، با هر چی که میتونین. اصلا همه چیو بریزین دور فقط کانکشن بزنین :)))